|
Sen ki gökkuşağı...!
Sanki yedi kanatlı,
Yedi başlı bir devsin hücrelerimde...
İçimizde hiç siyah yok,
Ne işimiz varki bu kentte...
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
KENDİN-İ- KAYBETMEK
Verevine katlanmış hayat
Soğuk ve yalnız her daim.
Beceremiyorum..!
Fiilim eksik kalıyor, sana gelen cümlelerde
Oysa ölmek korkusu da yok
İçimde bir piç..(?)
Sonum yalnızlık
Biliyorum ama gülüp geçiyorum......
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
MAVİ
Bir başka kente yakıştıramam.
Her sabah bu mavi fer
Penceremde güneş,
Konu-komşu / çamaşır-dedikodu
Ne güneyi ne batısı anlar bunu
Yaşlı bir simitçi her sabah
Cebimdeki son paraya,
Darılgan bir martı
Simidime göz dikmekte....
İşte mavi...
Sana gelişimdeki sebepler serisi...
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
GÜNEY YILDIZI
Ve sen...
Yarım kalan şiirlerim kadar
Beni bekleyen...
Her gece bıkmadan,
Usanmadan...
Söyle mavi...
Umut varmı gitmeye..?
İçimde ne kadar yaşar ki yalnızlık.
Ya da ben ne kadar
Yalnız..?
|
